Magus erat qui habuit ortum pulcherrimum, in quo erant tot flores redolentes, tot fructus suaves, tot divitiae et deliciae quod valde delectabile fuit ibi esse.
Hunc locum numquam volebat ostendere, nisi fatuis et inimicis suis. Et cum essent introducti, viderunt tot et tanta gaudia, quod mirabantur et instanter quaerebant, ut in illo poterant manere.
Ille vero nulli consentiebat, nisi qui hereditatem ejus ei concederet. Fatui vero credebant quod esset paradisus in quo semper deberent permanere, et ei hereditatem illorum concesserunt.
Magus vero de nocte surgebat, et eos dormientes invenit et occidit, et sic per ortum istum quasi infinita mala perpetravit.
Inspired by: Gesta Romanorum.
Notes: This story is number 24 in Oesterley, with an English translation in Swan. The original story was just 103 words, so I only had to remove a few. Other than that, the text is just as in the Latin original. The story also appears in Sir John Mandeville.
No comments:
Post a Comment