Lepus Cornua Cupiens

Lepus parvulus videt cervum magnum.
Sibi dicit, "Quam gloriosus est cervus! Et quam gloriosa cervi cornua! Ego cervi cornua cupio!"
Cornua cupiens, lepus Iovem adit et orat, “O creator et dominus, ceterae bestiae diversis muneribus sunt superbae. Sed ego parvulus sum, et timidus, ad fugam habilis. Rogo ergo te: da mihi cornua talia qualia cervus habet. Si cervi cornua habebo, ego quoque gloriosus ero!"
Iuppiter, ridens, lepori cornua dat. Sed cornibus oneratus, lepus currere non potest. Cornua magna portans, repere vix potest.
Fabula docet: Multi magnis honoribus inhiant, 
sed, honoribus adeptis, honores gerere nesciunt, et viliores fiunt quam prius fuerant.



Inspired by: Mille Fabulae et Una.
Notes: This story is Fable 163. Lepus Cornua Cupiens, from Romulus Anglicus (Perry 658). I have simplified the story, making it easier to read. For an English version (not a translation), see: Zeus and the Rabbit.

No comments:

Post a Comment